Stevige praat door Jessie: Weten wat je wilt en daar de kans voor krijgen

Ik zette de stap naar de klinische behandelafdelingen op het terrein. Vanuit daar zouden we met het team een nieuwe forensische afdeling openen. Het mooie van het werken binnen de klinische afdeling vond ik het continu differentiëren tussen cliënten. Het was steeds weer een zoektocht. Maatwerk! Op welke manier sluit je aan bij een bepaalde situatie en bij de cliënt. Dit kon ieder moment van de dag weer anders zijn. Niet zo zeer kijken naar datgene wat de cliënt laat zien maar juist naar dat wat erachter zit (De vraag achter de vraag).

De cliënten die op de klinische behandelafdelingen verblijven lopen vaak vast op één of meerdere domeinen in het leven. Het is steeds weer een zoektocht om een goed beeld te krijgen van de cliënten en om te leren waarom iemand doet wat hij of zij doet. Ik vond het erg interessant om te ervaren hoe deze doelgroep in staat is om je iets te leren over jezelf, als mens en als professional.

Vanaf het moment dat ik binnenstapte op de klinische behandelafdelingen tot het moment dat de afdeling waar ik werkte ging sluiten heb ik er veel mogen zien, leren en ontdekken van zowel de cliënten, collega’s als van mijzelf.

Vanuit de klinische afdelingen maakte ik de overstap naar de forensische doelgroep. We maakten de overstap met ons hele team wat ik als erg prettig heb ervaren. Voordat we de nieuwe afdeling openden mochten we eerst ervaring opdoen binnen de gesloten kliniek op het terrein. De FPA (Forensisch Psychiatrische Afdeling) heeft beveiligingsniveau 2. Dit wil zeggen dat de buitendeuren gesloten zijn en er hekken om het gebouw heen staan. De eerste keer dat ik hierbinnen stapte was het best wel even spannend. Het was wennen om te werken ‘achter gesloten deuren en voor mij was het niet vanzelfsprekend om met mensen te werken die een delict hebben gepleegd.

Gelukkig ervaarde ik al snel dat er niet alleen strakke kaders waren maar dat er juist ook ruimte was voor huiselijkheid en een ontspannen sfeer. Ik kwam erachter en ben nog steeds van mening dat de cliënt niet het delict is. Er gaat heel veel aan vooraf voordat iemand een keuze maakt. Hierover met cliënten in gesprek gaan en kijken wat zij nodig hebben om in de toekomst andere keuzes te maken maar ook regelmatig een ‘spiegel’ voorgehouden krijgen door de cliënt. Waardoor ik niet alleen de cliënten iets mee kon geven om over na te denken maar zij mij ook.

Samen met de cliënt een behandeltraject aangaan betekende voor mij als begeleider: Betrokkenheid, authenticiteit, gelijkwaardigheid, grenzen aangeven en er onvoorwaardelijk zijn. Onze doelgroep heeft het nodig dat je blijft staan en dat je er als begeleider voor hen bent. Dit is iets wat je niet kunt nabootsen. Zij voelen feilloos aan of je er echt voor hen bent, ook als het minder met hen gaat. Soms is het doorbijten, maar wat je ervoor terug krijgt vind ik het mooiste in ons werk.

Vanuit mijn rol als begeleider kreeg ik de kans om een stap te maken naar dienstverlenend coördinator in de vorm van een traineeship. Dit deed ik gecombineerd met de opleiding management in de zorg. In het begin was dit toch wel even vreemd. Terwijl ik een ‘dvc-dag’ had (op kantoor) en mijn collega’s op de groep werkte vond ik het lastig om afstand te nemen. Als ik dan over de groep liep kon ik het ook niet laten om een gesprek aan te gaan met een cliënt wanneer erom gevraagd werd of wanneer ik dacht te zien dat het nodig was. Ik was erg aan het zoeken naar een balans tussen cliëntzorg en de taken die hoorde bij mijn nieuwe functie. Toen er een tweede afdeling bijkwam en we een wervingsprocedure door waren gegaan, voelde ik ineens wat me te doen stond. De cliënt staat centraal maar is er niet bij gebaat als ik alle ballen zelf hoog probeer te houden. Mijn collega’s meenemen in mijn expertise en ruimte geven om zich net zo te ontplooien als ik in de afgelopen jaren heb mogen doen. Op deze manier kunnen we met zijn allen de cliënten ook datgene bieden wat zij nodig hebben.

Inmiddels werk ik een half jaar als manager trainee bij Dichterbij. Tijdens mijn studie ontwikkelde de ambitie om ooit de stap naar het management te maken. Toen ik de vacature voor de functie van manager trainee in regio Oost voorbij zag komen werd ik ook direct enthousiast. Een mooie en passende tussenstap in mijn loopbaan. Als ik toen wist, wat ik nu weet had ik zonder twijfel de stap naar STEVIG- Dichterbij gemaakt. Ik weet wel dat ik enorm dankbaar ben met alle kansen die ik heb mogen aangrijpen en met de ontwikkeling die ik de afgelopen jaren heb gemaakt bij STEVIG en Dichterbij.

Vanuit mijn functie als manager zet ik me nog steeds dagelijks in om steeds weer de juiste zorg voor de cliënt te bieden. Dit doe ik met veel passie en met een fijne club mensen om me heen.

Ben je benieuwd naar de mogelijkheden binnen STEVIG? Bekijk de vacatures op de website en neem gerust contact met ons op!