"Ik zie de kleuren weer"

Carin geloofde er niet zo in dat STEVIG haar zou kunnen helpen. Andere instellingen hadden dat eerder al geprobeerd, maar haar klachten bleken te lastig om op te lossen. Carin: “Dus ja, wat denk je dan als ze bij De Pleinen zeggen: ‘Wij gaan jou wél helpen’? Dan ben je niet meteen overtuigd. Maar we zijn nu tien maanden verder en ik sta op het punt om met ontslag te gaan. Niet omdat STEVIG er niet uitkomt, maar omdat ik er klaar voor ben!”

Hoe haar eerste weken bij De Pleinen waren, weet Carin niet goed meer - ze slikte toen erg veel medicatie. Die moest afgebouwd worden vóór ze met behandeling kon beginnen. “Zoveel slikken voelt ook niet fijn. Ik was erg afgevlakt, bijna alles ging langs me heen. Maar afbouwen werd op een gegeven moment wel moeilijk. Als de sedatie verdwijnt, komt je verleden terug. Ik zat toen in een achtbaan vol emoties en zag het leven soms echt niet meer zitten.”

In die moeilijke periode gooide Carin regelmatig de handdoek in de ring - ze wees alles af en duwde iedereen weg. “Maar de behandelaren en begeleiders kwamen altijd weer terug. Hielden vertrouwen in mij. Stelden me steeds opnieuw gerust: ‘Je doet het niet alleen, we doen het samen’. Legden een hand op mijn schouder. Gaven me een knuffel. En zo werkte ik er samen met hen doorheen tot ik weer grip kreeg op mijn leven.”

Vanaf toen volgde Carin verschillende therapieën en ging ze stap voor stap vooruit. “Ik durfde bijvoorbeeld al heel lang niet meer alleen naar buiten. De begeleiders hebben flink op me ingepraat om me letterlijk over de drempel te helpen. Maar gaven me tegelijkertijd alle ruimte om het op mijn eigen moment te doen. Eerst eens een paar minuten in m’n eentje buiten op het plein zitten, dan een rondje rond het plein en nóg een stukje verder. Met de begeleiders steeds vlak in de buurt. Ik blijf nu haken op het stukje achter de huisjes langs; nou ja, dat laat ik maar even zo.”

Sinds Carin bij STEVIG verbleef, krijgt de organisatie die haar voorheen ambulant ondersteunde geen geld meer voor Carins begeleiding. Normaal gesproken stopt dan (tijdelijk) het contact, maar bij Carin was dat anders. Zoals STEVIG haar niet liet vallen, deden ook de vroegere ambulante begeleiders dat niet. “Ze bellen me op, zijn online bij de evaluatiegesprekken en begeleiden me al als ik in mijn appartement ‘oefen’ om alleen te wonen. Dat is zó belangrijk voor me!” Na haar ontslag verhuist Carin naar dat appartement; pas later gaat ze terug naar haar gezin. “Ik vind die tussenstap spannend, maar weet dat het nodig is.”

Carin voelt zich veel beter dan tien maanden geleden. “Ik heb nog geen topdagen, maar wel weer topmomentjes. Bijvoorbeeld toen ik pas geleden thuis de verjaardagen van mijn dochter vierde. Mensen zagen het ook aan me. Ze zeiden: ‘Je ziet er goed uit!’ Maar ik heb wel nog een lange weg te gaan. STEVIG blijft me daarbij helpen, maar dan via de polikliniek. En de ambulante begeleiders die ik voor mijn opname had, die staan straks opnieuw voor me klaar – en weten precies wat ik nodig heb, omdat ze steeds contact bleven houden. Tien maanden geleden maakte ik alles zwart. Nu zie ik weer kleur in het leven!”