Stevige praat: Vanuit je comfortzone naar professionele en persoonlijke ontwikkeling

26 apr. 2021 om 15:49

Tja, als je me 3 jaar geleden zou hebben gezegd waar ik nu sta, had ik je even vreemd aangekeken. Ik werkte met heel veel plezier binnen de kliniek van STEVIG in Oostrum. Dit deed ik inmiddels al meer dan 10 jaar.

Om precies te zijn ben ik in september 2008 op de Pleinen bij Stevig gaan werken. Soms lukt het de cliënt niet om tot behandeling te komen in zijn eigen woonsituatie en was een klinische opname de meest aansluitende stap. Als begeleider behandeling ben je onderdeel van een team en ga je samen met de cliënt op zoek naar wat aansluit bij zijn hulpvragen. Ik hecht veel waarde aan een goede sfeer, welke in mijn ogen bevorderlijk kan zijn voor het behandelklimaat en was altijd zoekende naar balans tussen ondersteunen en eigen regie. Werk waar ik me in thuis voelde. Weet je waar ik dat aan merk? Ik merk dat ik me thuis voel wanneer ik fluitend of zingend in de auto stap, op weg naar mijn werk. Laten we eerlijk zijn. Natuurlijk zijn er mindere dagen bij, maar over het algemeen had ik het daar enorm naar mijn zin.

En dan komt de vraag: ‘Waar zie je jezelf over 5 jaar?’

Vanuit STEVIG wordt er gevraagd naar je ontwikkelplannen op de korte- en op de lange termijn. Ik vond het makkelijk om dit te bedenken voor de korte termijn. Hier kreeg ik ook mogelijkheden voor en deze ben ik dan ook gretig aangegaan. Een opleidingstraject tot DVC (Dienstverleningcoördinator), opleiding tot trainer Kameleon en het toewerken naar het draaien van de HBD-diensten (Hoofd bijzondere dienst, aanspreekpunt bij calamiteiten).

En dan komt de vraag: “waar zie je jezelf over 5 jaar?”. Dat weet ik eigenlijk niet. Wat zijn mijn mogelijkheden? Wat kan STEVIG hierin voor mij doen? Wil ik wel een opleiding volgen? En nog veel belangrijker, wat wil ik hier zelf in? Wat er toen bij mij gebeurde, is dat ik me onzeker ging voelen. Ik heb enkele jaren geleden mijn opleiding tot verpleegkundige niveau 4 afgerond. Waarom zou ik nu nog een opleiding gaan doen, wie weet kan ik dit helemaal niet. Langzaam voel je jezelf vastklampen aan dat warme en veilige “nest” op de Pleinen.

Ik ben toch op onderzoek uitgegaan. Eerst moest ik hier een nachtje over slapen, of eerlijk gezegd wel meer dan één. Ik ben gaan praten met belangrijke mensen om me heen, zowel uit mijn persoonlijke kring als uit mijn groep van collega’s. Beetje bij beetje werd er een zaadje geplant. In overleg met de manager kreeg ik de ruimte om eens wat dagen mee te draaien met collega SPV’en (Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundigen). Hier heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt en dit gaf me een eerste beeld van het SPV vak binnen STEVIG. Ondanks dat collega’s mij niet graag zagen gaan (wat ik als een compliment beschouw), voelde ik vooral ook veel steun. Collega’s om mij heen prikkelden mij om na te denken, hielpen om te relativeren en zorgden voor inzichten.

De volgende stap

Op 18 juni 2018 stuurde ik mijn motivatie en CV richting het wervingsbureau van STEVIG. Ik werd uitgenodigd voor gesprek en kreeg snel het bericht dat ik mocht gaan starten. Ik besefte me ineens dat er veel ging veranderen voor mij. Van klinisch werken naar ambulant werken, van onregelmatig naar regelmaat en van begeleider behandeling naar SPV in opleiding. Daarbij kwam nog dat ik een studie zou gaan volgen van 1,5 jaar.

Tijdens dit opleidingstraject heb ik enkele zaken als erg prettig ervaren. Zeker wanneer het gaat over mijn ontwikkeling en mijn groei. Laten we beginnen met het feit dat ik me zeer welkom heb gevoeld in het nieuwe team. Ontzettend belangrijk en prettig voor een goede start. Vanaf het begin heb ik wekelijkse gesprekken gehad met mijn werkbegeleider binnen STEVIG. Tijdens deze gesprekken kreeg ik de ruimte om te reflecteren, te ventileren, in te gaan op casuïstiek waar ik mee te maken kreeg en te kijken naar mijn opleidingsproces op de werkvloer. Daarnaast bood STEVIG mij de mogelijkheid om supervisiegesprekken te voeren, waar ik dan ook gretig gebruik van heb gemaakt. Binnen deze organisatie word ik op scherp gezet, word ik in positie gebracht en heb ik me gesteund gevoeld.

Fluitend en zingend de A73 over

Inmiddels werk ik nu 1 jaar als gediplomeerd Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige op onze locatie in Nijmegen. En weet je wat, nog steeds merk ik dat ik fluitend en zingend over de A73 rijd.

Terwijl ik dit nu zo schrijf, voelt het haast wat overdreven. Maar ik hoef dit voor niemand anders te schrijven of een mooi opleidingspraatje te verkopen. Toch wil ik dit met je delen. Ik ben dan ook oprecht blij en tevreden met de kansen die STEVIG mij heeft geboden. Ik was bereid om energie te steken in dit traject, maar hoe helpend is het dat je die energie ook van de andere kant voelt komen.

Dit is natuurlijk mijn verhaal. Gestart als begeleider behandeling, kansen gekregen en genomen, mezelf ontwikkeld en uitgegroeid tot gediplomeerd en beginnend Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige. Mijn roots liggen bij deze doelgroep en binnen deze organisatie. Ik vraag me dan ook wel eens af of jij als zorgprofessional het gevoel hebt dat je mag groeien. Welke rol speelt jouw organisatie daarin en welke kansen heb je aangegrepen?

Dank voor het lezen van mijn verhaal.

Sander Gerrits
Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige (SPV)
STEVIG