Rick is namelijk al jaren bang dat hij een ziekte oploopt en daaraan komt te overlijden. Om dit te voorkomen scant hij voortdurend zijn omgeving op zichtbaar en onzichtbare vuil waar hij ziek van zou kunnen worden. Hij is continue alert en wast dwangmatig zijn handen. Doet hij dit niet dan is de angst ondraaglijk. Hij durft steeds minder zijn huis uit en dreigt in een sociaal isolement terecht te komen. De stap naar behandeling is spannend maar Rick is vastberaden zijn angsten aan te pakken. Stap voor stap lukt het hem om zijn dwangrituelen af te bouwen en spannende situaties aan te gaan. Hij leert dat zijn angst gebaseerd is op irreële, niet kloppende, gedachten. Op zijn eigen tempo maakt hij stappen waar hij terecht trots op is.
